همه چیز درباره برند دیور Dior

برند دیور Dior از معدود برندهایی است که کسی نام و آوازه‌ی آن را نشنیده باشد. حتی اگر تنها یک علاقه‌مند ساده به دنیای مد و فشن باشید، حتما نام این ابر کمپانی به گوشتان خورده است. امروزه خانه مد Dior در زمینه های طراحی لباس‌ های فشن، اکسسوری ‌ها، عطر و محصولات زیبایی به طور تخصصی در حال فعالیت است و از طرفداران زیادی برخوردار است. از جمله سلبریتی هایِ مدل تبلیغاتیِ این برند میتوان به مرلین مونرو، الیزابت تیلور، آواگاردنر، جنیفر لارنس، ناتالی پورتمن، ماریون کوتیار، شارلیز ترون و … اشاره کرد.

اما در سال 1947، هنگامی که این برند مد و فشن تاسیس شد، تنها بر روی یک چیز متمرکز بود:‌ «ارائۀ تعریفی مجدد از شیوۀ لباس پوشیدن خانم ‌ها!». هر فردی که به عنوان یک مدیر یا طراح در شرکت دیور انتصاب می‌شد، عاقبش منتهی شدن به یک عصر جدید در زیبایی ‌شناسی پوشاک بود.

تاریخچه برند دیور Dior

کریستین دیور در روز 12 فوریه سال 1947 در شهر پاریس، یک مجموعه 90 تکه‌ای متاثرکننده را به ویراستان مجله ارائه داد. عنوان این مجموعه «چهره جدید» نام داشت که واکنشی بر پایان جنگ جهانی و جیره ‌بندی ‌ها بود. در این آثار دیور نیمرخ ‌ها دارای ساختار، کمر‌ها تعریف‌ شده ، دامن ‌ها پوشیده و لباس ‌های زنانه، هر کدام (به طور میانگین با 20 یارد پارچه دوخته شده بودند. این نمادی از رویکردی سخاوتمندانه بود که نسبت با روشی که در طول جنگ جهانی دوم جریان داشت، به تصویر کشیده شده بود.

درواقع به دلیل توانمندسازی زنان موجود در چهارچوب آثار کریستین بود که دیور یک ‌شبه به موفقیت رسید. او نام خواهرش را بر روی اولین عطری (در سال 1947) که روانه بازار کرد، گذاشت.در سال 1950، کریستین دیور مسئول طراحی تمام لباس های مارلین دیتریش، بازیگر اصلی زن در فیلم «ترس صحنه»، اثر آلفرد هیچکاک شد. شمایل لباس ‌هایی که طراحی شده بود همگی بیانگر سبک خاص برند دیور بود. از جمله آنها میتوان به سوزن ‌دوزی‌ های ظریف و موشکافانه در خط کمر، شنل‌ های پرحجم، و دامن ‌های گنبدی‌ شکل اشاره کرد.

تا هنگامی که دیور زنده بود، تنها خیاط فرانسوی بود که سر از مجله تایم در بیاورد. در نهایت در سال 1957،‌ کریستین دچار حمله قلبی شد و از دنیا رفت. بعد از مرگ وی، دستیار ارشد او ( یک طراح بااستعداد 21 ساله، به نام یویس سنت لورن ) امور شرکت را در دست گرفت.

سنت لورن؛ جانشین کریستین دیور

سنت لورن، برند دیور را در مسیر جدید و غیرمنتظره‌‌ای به محبوبیت رساند. آثار سری نخست او با عنوان «خط تراپیز»، کمرهای تنگ استفاده شده در لباس ‌ها را حذف کرد و نیمرخ‌ های سایز بزرگی را ارائه داد. با این ترفند به جای به‌ نمایش گذاشتن فرم بدن زن، آن را مخفی می‌نمود. در سال 1960، وی به جنگ استقلال الجزایر فرا خوانده شد. در پی آن شرکت دیور، با کمال میل از جایگزینی مارک بوهان استقبال کرد. او به دلیل حساسیت‌ های ظریف و نفیسش شناخته ‌شده بود، توانست شهرت زنانه برند دیور دوباره برگرداند.

در بین سال های 1967 الی 1975 میلادی، Dior توانست مجموعه خود را بسیار گسترش دهد. از جمله آنها میتوان به افتتاح اولین فروشگاه دیور بچگانه در پاریس، تاسیس فروشگاه ‌هایی در لندن، نیویورک و هنگ‌کنگ اشاره کرد. مارک بوهان در سال 1989، ژیانفرانکو فری را به عنوان مدیر طرح دیور منصوب کرد. بوهان، نه ‌تنها یک خانه مد شناخته ‌شده در سطح جهان بلکه مسئولیت بزرگ و دشواری را نیز به وی تحویل داد.

با این حال فری تمام این چالش ها را پذیرفت. طولی نگذشت که خطوط لباس سفارشی و آماده دیور، آن چنان قدرتمند شدند که هر کدام، به صورت جداگانه و مستقل اعلام موجودیت کنند. خط اصلی هم به کوتور کریستین دیور تغییر نام داد.

جان گالیانو و رهبری برند Dior

جان گالینو پس از فری در سال 1996، رهبر برند دیور شد. وی یکی از مشهورترین رهبرهای این کمپانی محسوب می‌شود. از جمله افتخارات گالینو پوشیدن اولین لباس طراحی شده‌اش توسط پرنسس دیانا است. همچنین راه ‌اندازی خط تولید کیف های خورجینی نیز که حالا خاص برند دیور هستند، یکی دیگر از افتخارات او برای این برند محسوب می‌شود.

البته ایراداتی نیز به تولیدات وی نیز وارد می‌شد. چرا که مجموعه ‌های او نمایشی بودند و بیشتر جنبۀ هنری داشتند تا اینکه پوشیدنی و قابل استفاده باشند. گالیانو با عکاس مشهور، نیک نایت، همکاری کرد تا کمپین ‌های جسورانه و تاثیرگذاری خلق کند و از نکات جنسی و گاه بی‌ارزش نیز در کارهایش استفاده میکرد. جدا از درخششی که جان در ابتدای فعالیت خود نشان داد؛ پس از زدن حرف های ضد یهودی در حالت مستی از سمتش اخراج شد و برند دیور را تا حدودی زیر سوال برد.

راف سیمونز و مدیریت برند Dior

در سال 2012، رهبر بعدی برند دیور، راف سیمونز بود. مدیریت وی از همان روز اول کاریش متفاوت با سایر مدیران قبلی دیور بود. مجموعه ‌های سیمونز نیز بسیار درخشان بودند؛ اما به خوبی درک نمی‌شدند. آثار سیموز هم زیبا و هم پوشیدنی بودند و توجه اغلب سلبریتی ‌ها را به خود جلب می‌ کرد. از جمله آنها می‌توان به جنیفر لارنس و ریحانا اشاره کرد.

ماریا گرازیا شیوری اولین رهبر زن برند دیور

در سال 2016 پس از سیموز، تصمیم بر آن بود که یا ریکاردو تیسی (مدیر فعلی برند بربری) و یا فوبی فیلو باید رهبر بعدی برند دیور شوند. در آخر نیز ماریا گرازیا شیوری که انتخاب گشت و به اولین رهبر زن برند دیور تبدیل شد. شیوری در تابستان سال 2018، در جایی بیان کرد:‌ «من به این ‌خاطر اینجا نیستم که یک زنم، من به این خاطر اینجا هستم که در کارم واردم!».

او دارای رویکرد عینی،‌ غیرپوزش خواهانه و برگرفته از پوشاک خیابانی میباشد. شیوری تا به الان توانست پیام اولیه کریستین دیور (توانمندسازی زنان) را حتی با گذشت 70 سال حفظ کند و حالا قرار است در تک ‌تک زنان مدرن نیز طنین بیندازد!

حقایق برند DIOR

کریستین دیور در ابتدا دوست داشت معماری بخواند اما خانواده‌اش می خواستند او وارد سیاست شود. در نتیجه او رشته سیاسی را برگزید اما چون این رشته جذابیتی برای وی نداشت، رهایش کرد. در سال 1928، گالری هنری افتتاح کرد و در آن آثار هنرمندان مشهوری چون پابلو پیکاسو، مارسل دوشان، من ری (امانوئل رادینسکی)، جوآن میرو و بسیاری دیگر به نمایش گذاشته می‌شد.

با توجه به اینکه کریستین کشش خاصی به معماری (خطوط، فرم ها، اشکال و حجم) داشت، در بکارگیری اصول هندسی در طراحی هایش بسیار توجه داشت. درواقع تمام الگوهای او از انحنا و برجستگی های اندامی برخوردار بودند. این موضوع مورد پسند گروه های فمنیست نبود و این نوع طراحی و معذب سازی زنان را در نوع پوشش مناسب نمی‌دیدند.

برند دیور همواره سعی میکند تا خود را با زمان هماهنگ کند. برای مثال در هنگام پایان جنگ جهانی دوم، دیور در مجموعه کرولا شروع به طراحی لباس هایی برای افزایش شادی و اعتماد به نفس مردم کرد. همچنین در مجموعۀ En 8 برای اینکه روحیۀ اغواگری را به زنانی که اعتماد به نفس و غرورشان را در دورۀ سرشار از ناامنی و اضطراب جنگ از دست داد ه بودند، بازگرداند، تاکیدش بر نمایان سازی برجستگی ها و منحنی های اندام زنانه بود.

کیف لیدی دیور، یکی از معروف ترین طرح های برند دیور و همچنین جهان است . دیور نخستین بار این کیف را در سال 1995 عرضه کرد و به ادای احترام به پرنسس دیانا به لیدی دیور شهرت یافت. چرا که پرنسس انگلیس، پس از هدیه گرفتن این کیف از بانوی اول فرانسه، به ندرت بدون در دست داشتن این کیف دیده می شد و تقریبا همیشه از این مدل استفاده می کرد.