عکاسی اچ دی ار HDR نوعی تکنیک می‌باشد که عکاسان از آن جهت بهبود عکسبرداری‌شان استفاده می‌کنند. عنوان اچ دی ار HDR کوتاه شده‌ی عبارت «محدوده دینامیکی بالا» است. دامنه پویا اساساً تنها تفاوت میان کم‌نورترین و تاریک‌ترین بخشی از یک پس زمینه است که می‌توان آنرا در یک عکس به ثبت رساند. زمانی که سوژه‌ی مورد نظر از این دامنه‌ی دینامیکی فراتر رود، موارد برجسته تمایل به سفید شدن دارند، یا رنگ های سفید به سادگی تبدیل به لکه های بزرگ سیاه می‌شوند.
عکسبرداری از سوژه‌ای که بتواند هر دوی این انتها را نمایش دهند چندان کار آسانی نبوده و نیاز به تجربه و تخصص کافی دارد. البته به واسطه یکسری ترفندهای مدرن و بوسیله‌ی نرم افزار پیشرفته پردازش عکس، می‌توان چنین تصاویری ایجاد نمود.
چگونگی عملکرد اچ دی ار در عکاسی
در پایه‌ترین حالت ممکن، یک عکس اچ دی ار شامل 2، 3 و یا 9 عکس است که در سطح های مختلف نوردهی عکسبرداری میشود. پس از آن، این تصاویر گرفته شده را با نرم افزار ترکیب کرده تا تصویر بهتری ایجاد کنند. در حالت دوم که کمی پیچیده‌تر از حالت پایه است، عکاس طیف وسیعی از عکس های مختلف را با تفاوت نوری عکسبرداری میکند. به معنای دیگر عکس هایی از همان سوژه موردنظر با ترکیب سرعت شاتر متفاوت گرفته میشود. از این طریق می‌توان به مجموعه‌ای از تصاویر با درخشندگی متفاوت دست پیدا کرد.
در حالت سوم برای عکاسی اچ دی ار که بهترین گزینه نیز محسوب میشود این می‌باشد که دوربین روی سه پایه و بدون حرکت کامل قرار بگیرد سپس از مناظر خالی از اشیا متحرک عکاسی نمود. در آخر نیز باید با کمک نرم افزارهای ویرایش عکس مانند فوتوشاپ و یا لایت روم، عکس ها را با هم ترکیب کرده و یک عکس واحد ایجاد کرد. تصویری که در نهایت ایجاد میشود متشکل از متمرکزترین، نورپرداز و خوش‌رنگ ترین قسمت های صحنه است.
نکات مهم برای ایجاد تصاویر HDR
1. دوربین در عکاسی اچ دی ار:
باتوجه به آنکه قرار است تعداد عکس های متفاوتی گرفته شود، باید در هر حالت تنظیمات دستی دوربین تنظیم گردد. البته اینکار موجب میشود که احتمال حرکت دوربین و مدت زمان لازم برای عکاسی افزایش یابد. همچنین با این تنظیمات احتمال حرکت سوژه موردنظر در صورت متحرک بودن آن و یا تغییر موقعیت نیز وجود خواهد داشت. اگر این تصاویر در یک خط و تناسب قرار نگیرند، به احتمال زیاد نتیجه نهایی عجیب و نامعلوم خواهد بود.
برای جلوگیری از بروز چنین اتفاقی، مطمئن شوید دوربین شما از ویژگی Bracketing Auto Exposure برخوردار است و یا از یک سه پایه مناسب استفاده کنید.
2. سه پایه در عكاسي HDR:
عکاسی با دست باعث بوجود آمدن لرزش های مختلفی میشود که بعدا در هنگام ویرایش، مشکلات متعددی را بوجود خواهد آورد. بنابراین قطعاً داشتن و استفاده از یک سه پایه برای دستیابی به بهترین نتیجه الزامی است. درست است که برخی از برنامه های نرم افزاری HDR به ویژگی های همترازی تصویر مجهز هستند، اما همیشه کاملاً کار نمی‌کنند. بنابراین به طور کلی بهترین برنامه، انجام اقدامات لازم برای اطمینان از عکاسی حرفه‌ای است.
3. نرم افزارهای مناسب برای عکاسی اچ دی ار:
نرم افزارهای متنوعی جهت ترکیب کردن تصاویر HDR وجود دارند که کار شما را به پایان می‌رساند. اما از میان این بین، بیشتر عکاسان برنامه Photomatix انتخاب مناسب‌تری برای انجام این فرایند می‌دانند. این نرم افزار قدرتمند، سریع و دارای امکانات کاملی است. Aurora HDR از دیگر نرم افزارهای محبوب در این حوزه است.
برای عکاسانی که به دنبال برنامه رایگان هستید، Luminance HDR انتخاب مناسب دیگری است. این برنامه توانایی و انعطاف پذیری بالایی دارد. هر کدام از این برنامه ها انتخاب خوبی برای شروع هستند. اما دقت داشته باشید که وقتی تصاویر را به هم چسباندید و با آنها کار کردید، دیگر نمی‌توانید کار جدیدی به جز ویرایش انجام دهید.
حالت HDR خودکار
با پیشرفت تکنولوژی در انواع دوربین عکاسی، در حال حاضر بیشتر برندهای مختلف دوربین دنیا دارای حالت HDR خودکار در سیستم خود هستند. تکنیک های بوجود آمدن یک تصویر HDR همچنان همان است با این تفاوت که تمامی این فرایند در دوربین عکاسی انجام میشود. نحوه ایجاد اچ دی ار خودکار بر روی دوربین عکاسی بسیار ساده است.
در این حالت دوربین شما یک توالی از قرار گرفتن در معرض نوردهی را ثبت کرده و سپس به طور اتوماتیک آنها را در یک تصویر HDR ترکیب میکند. از آنجایی که شاتر دوربین به سرعت عکسبرداری میکند، دیگر لازم نیست حتماً سه پایه داشته باشید. چراکه سرعت بالای این فرایند، اختلافات را در راستای عکس ها کاهش می‌دهد. البته برای افزایش کیفیت نتیجه نهایی توصیه می‌کنیم از سه پایه استفاده کنید.
البته یکی دیگر از عواملی که در این پروسه عکسبرداری خودکار HDR تاثیر می‌گذارد نوع سیستم عکاسی است. برخی از دوربین ها پس از ایجاد تصویر HDR، نور اصلی را حذف کرده و به جای یک فایل RAW به عنوان JPEG فشرده ذخیره میشود. برای کنترل کامل خلاقانه‌تر این فرایند، عکاسان پیشرفته‌تر همچنان میتوانند یک دسته از تصاویر RAW را ثبت کرده و پس از واقعیت در نرم افزار HDR، آنها را به صورت دستی ادغام کنند. اما برای افراد تازه و مبتدی همان وارد استفاده از حالت HDR خودکار راهی عالی برای شروع کار است.
